Η Γέννηση του Κυρίου (25 Δεκεμβρίου)

   Η εορτή αυτή η τόσο λαμπρή και ένδοξη δείχνει το μεγαλείο της ταπεινώσεως του Κυρίου και όχι μόνο. Αν προσέξει λίγο την εικόνα ο πιστός θα διακρίνει πόσα νοήματα μας μεταφέρει. 

  Ο Χριστός "φασκιωμένος" μέσα σε ένα μέρος που μάλλον τάφος μοιάζει μας προετοιμάζει για την ταφή και την ένδοξό Του Ανάσταση.
Η Παναγία γονατιστή με τα χέρια σταυρωμένα μας δείχνει ότι το βρέφος είναι ο Υιός Του Θεού.
Η στάση του Ιωσήφ μας παραπέμπει στον στίχο: "Ζάλην ενδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων...". Άλλωστε ο παράξενος γέρος που στέκεται απέναντι του παριστάνοντας τον "πονηρό" αυτό θέλει να πει με την ράβδο του ότι όσο αυτό το ξερό κλαδί μπορεί να βλαστήσει έτσι και μια παρθένος είναι δυνατόν να γεννήσει. Και όμως η ράβδος (σαν την ράβδο του Ααρών) εβλάστησε.
Ο θαυμασμός και η χαρά των αγγέλων για το μέγα γεγονός, μαζί με τον τσισοφεγγή αστέρα, γεμίζουν με ένα μεγαλείο την εικόνα.

Απο τους πιο απλούς ανθρώπους, τους βοσκούς, μέχρι τους σοφούς όπως οι μάγοι σπεύδουν στο Θείο Βρέφος τον λυτρωτή του κόσμου που δέχεται κάθε άνθρωπο και οποιασδήποτε ηλικίας. Αυτό φαίνεται στους μάγους που ο ένας είναι νέος, ο άλλος ώριμος και ο γέρος που θα πιστέψει ότι το βρέφος το "κείμενον εν τη φάτνη" είναι ο Σαρκωθείς Θεός.